każdy Kali jest dziś obrażony
że śmiemy wspominać
o ofiarach tej drugiej strony

to niedobra jest
żeby nad Hamanami się litować
Amalekitów nie wolno żałować

drugi Kali milczy
o tym jak Kassam morduje
starców dzieci nikogo nie żałuje

Kali krzyczą jak im krowy kradną
ale nie gdy to oni są złodziejami
i nie odpuszczą na wieki
nim nie pozabijają się sami

Staś Tarkowski uratował kiedyś Kalego
przed niewolą srogą
ale jak my mamy uratować Kalich
przed ich moralnością wrogą?

Józef Mackiewicz był jak majestatyczny sum litewski
kochający pławić się w chłodnych rozlewiskach Polesia

na pamięć znał najdrobniejsze zakamary moczarów
i brodzące w nich żywioły przyrody

carat wraży drzewa wycinał
ale rozlewiska ostawiał
więc wesoła była jego sumiasta młodość

ale gdy przyszedł sowiecki komisarz
kurewstwo najgorsze bolszewia
osuszać zaczęła bagna
rzeki zawracać
w Hołodomor zamieniać czarnoziem
chemicznym wyziewem z rurociągów
traktować okoliczne rojsty

przez ćwierć wieku sum walczył jak mógł
ale nie zatrzymał buciorów Stalina

wyskoczył więc ostatnim desperackim
chlapnięciem rybiego ogona
i poobijawszy się po Rzymach Londynach
wylądował w kałuży pod Monachium

gdzie było tyle wody by nie zdechł
i tyle czerwonego powietrza dookoła
by nie przestawał się dusić
za każdym kolejnym wynurzeniem

widząc ścianę bolszewii na Wschodzie
chciał ostrzec przed pochłonięciem Zachodu
przez przyrost stężenia tej samej trucizny
stworzonej tylko po to by zabić
równając wszystko do zera

krzyczał jak opętany
kłapiąc niemymi rybimi ustami
w czerwieniejącym fetorze

ale jak wiadomo
larum wąsatego suma nie zostało wysłuchane
bo polskie ryby
nie mają głosu na Zachodzie

podróże kształcą i to bardzo
ale tylko takie
w których mamy czas
by długo rozmawiać z miejscowymi ludźmi
którzy nie są zatrudnieni w branży hotelarskiej

klimatyzowane bunkry pod Kairem
w ofercie last minute
albo nieco droższe rejsy
po Lazurowym Wybrzeżu i Słonecznych Balearach
którymi można szpanować w pracy
to tylko bezmózga hedonistyczna konsumpcja

już więcej się można nauczyć
na pieszej wycieczce z plecakiem
i noclegami pod gołym niebem

bo prawdziwa podróż
zabiera nam to co najcenniejsze – czas
i trzeba go poświęcić niesamowicie wiele
żeby naprawdę móc się wykształcić

i to poświęcić w taki sposób
żebyśmy wcale nie czuli
że poświęcamy cokolwiek

kobiety i mężczyźni
nie są nigdzie i nigdy sami

są zawsze częścią stada
czyli kultury
która ich zrodziła

stado musi przetrwać